Maand: februari 2012

Bingo !!! Vandaag scoorde ik, op mijn verjaardag, een volle lijn op mijn BINGO-kaart.

NMBS deed mij een “verminderde samenstelling” cadeau en zorgde zo voor een onvergetelijke verjaardag.

Bedankt NMBS! Jullie steeds wisselende verrassingen geven kleur aan de dagelijkse rit van en naar Brussel.

Vanaf nu speel ik voor een horizontale lijn!

In een poging om de autosector een groener elan te geven introduceerde Febiac, de organisator van het Autosalon in Brussel, dit jaar een systeem voor het verzamelen van digitale brochures.

Een leuk, potentieel handig en groen concept. Bij de ingang van het Autosalon krijg je van een hostess een pasje met “Near Field Communication”-functionaliteit. Na een “korte” activatie aan één van de activatiezuilen kan je vervolgens PDF-bestanden en foto’s van de gewenste auto’s verzamelen door je kaart tegen de informatiezuilen op de stands te houden.

Terug thuis wil je natuurlijk de verzamelde documentatie inkijken. Vroeger zou je dan je plastic zakje met daarin de vele brochures genomen hebben en kon het lezen beginnen. In dit digitale tijdperk moet je je computer opstarten en dan begint pas de zoektocht naar de verzamelde informatie. Maar ja, ik heb ook geen stapels papier moeten dragen en ik heb bijgedragen tot een groenere wereld. Laat de computer dus maar komen…

Na mijn bezoekje aan het autosalon te Brussel was er reeds een Engelstalig e-mailtje van het Autosalon op mij aan te wachten. Waarom in het Engels? In de e-mail vond ik een onwaarschijnlijk lang wachtwoord en het adres van een obscure website. Enig zoekwerk leerde mij dat de url verwijst naar een website van de leverancier van de NFC-technologie, Getyoo. Vreemd…

Inloggen met de aanmeldingsgegevens uit de e-mail op autosalon.getyoo.net leverde wisselende resultaten op. Zo krijg je in Firefox een wit blad te zien. Aanmelden met Microsoft Internet Explorer levert dan weer de melding op dat de opgevraagde pagina niet bestaat.

Gelukkig stond er in de e-mail nog een tweede manier beschreven om toegang te krijgen tot de gegevens die je digitaal verzamelde. Zo kan je, op een andere pagina, inloggen met behulp van een code die op je NFC-kaartje staat. Twee systemen om aan te melden is altijd beter dan één systeem moet men bij Febiac gedacht hebben. Zo zal er toch wel eentje werken…

Via de tweede aanmeldingsmethode kreeg ik inderdaad iets te zien, spijtig genoeg niet het verwachte overzicht van de verzamelde documentatie. Als mager alternatief kreeg ik een enquête voorgeschoteld. Op de website laten de vriendelijke mensen van Febiac mij weten dat ik door het invullen van de enquête mijn winstkansen kan vergroten. Winstkansen? Doe ik mee aan een kansspel? Is de kansspelcommissie op de hoogte van dit initiatief? Over de brochures wordt met geen letter gesproken. Met de moed der wanhoop begon ik aan de vragenlijst.

Op de eerste pagina van de enquête werden een aantal contactgegevens (naam, adres, telefoon, e-mailadres…) gevraagd. Exact dezelfde velden als die eerder werden ingevuld bij het activeren van de NFC-kaart aan de ingang van het Autosalon. Tja, je zal de medewerker van Getyoo maar zijn die verantwoordelijk is voor het verlies van alle tijdens het Autosalon verzamelde contactgegevens… 🙂

Na de herhaling van de contactgegevens werd vervolgens gevraagd naar mijn huidige wagen, mijn intenties in verband met de aankoop van een nieuwe auto, mijn gezinssamenstelling, mijn beroep en inkomen. Alles voor het goede doel denk je dan en je gaat geduldig verder. Aan het einde van de regenboog liggen immers de verzamelde digitale brochures 🙂

Op de laatste pagina kreeg ik plots volgende tekst voorgeschoteld.

Mooi, mijn persoonlijke gegevens zullen volgens de geldende regelgeving aangaande privacy verwerkt en bewaard worden. Maar wat lees ik dan: “Your data will be passed on to companies or third parties … unless you consent by ticking the box below.” Febiac zal mijn gegevens dus doorgeven/doorverkopen aan elke geïnteresseerde tenzij ik uitdrukkelijk mijn toestemming geef om de gegevens door te geven. Een sterk staaltje van heldere taal en logica, duidelijk in lijn met de bestaande privacy regels 🙂

Het gaat hier niet om een zetfout. Naast het selectievakje staat nogmaals dat ik door het aanvinken van het vakje mijn toestemming geef voor het doorgeven van mijn privé-gegevens aan “derde partijen”. Ik heb dus geen keuze. De procedure voor het weigeren van het doorgegeven van informatie aan derden bestaat dus uit het expliciet toestaan van dezelfde actie.

Onderaan de pagina staat de verlossende knop “Access your digital content”. Spijtig genoeg kan ik niet op de knop klikken zonder eerst aangeduid heb dat ik al mijn privé-gegevens vrijgeeft. Om bij de brochures te komen verplicht Febiac mij dus om geen bezwaar te hebben tegen de verkoop van mijn privé-gegevens. Ik vrees dat de privacy commissie hier niet echt mee kan lachen.

In een compleet onverstaanbaar, op Engels lijkende zin, wordt tussendoor aangegeven dat ik het recht heb om een e-card te sturen naar . 🙂 Iets wat ik zeker eens zal doen, met Kerstmis of zo.

Aangezien de zoektocht naar de digitale brochures al lang genoeg geduurd heeft zet ik, met tegenzin, de twee vinkjes en klik ik op “Access your digital content” en wordt ik begroet met … een foutmelding.

Einde van het verhaal zo blijkt. De site geeft zijn documenten niet prijs maar ik heb intussen wel mijn winstkansen vergroot en mijn privé-gegevens verkocht. Waarschijnlijk verloor Getyoo niet alleen de contactgegevens van de bezoekers maar ook de door de bezoekers bij de standhouders opgevraagde gegevens.

Afsluiten doe ik met een aantal vragen aan en raadgevingen voor Febiac:

• Don’t be evil !
• Werk samen met degelijke technologie partners
• Neem iemand onder de arm die de Engelse taal machtig is. Of beter spreek de taal van je bezoekers.
• Gelieve mij een ZIP-bestand met alle, door mij aangevraagde, documenten te bezorgen
• Gelieve, met onmiddellijke ingang, mijn privégegevens te verwijderen uit al uw databanken
• Gelieve mij een overzicht te bezorgen van alle “partners” aan wie mijn gegevens werden doorgegeven

---

Update – 6 februari 2012

De kracht van het Internet 🙂

Op 23 januari stuurde ik een e-mail naar Getyoo met de melding dat het voor mij onmogelijk is om de verzamelde documenten via hun website te recupereren. Natuurlijk kreeg ik geen reactie op mijn e-mail.

Wat doe je als particulier in een dergelijk geval? Je laat het verhaal even bezinken, je tracht zelf een oplossing te vinden en finaal schrijf je de lijdensweg van je af in de vorm van een blogpost.

Nu blijkt dat mijn blog magische krachten heeft. Het artikeltje staat nog geen halve dag online of ik heb een berichtje in mijn inbox, eentje van Getyoo dan nog wel.

In het e-mailtje laat Marie mij weten dat ze mijn e-mail van 23 januari 2012 goed ontvangen heeft en dat ze binnenkort een oplossing voor mijn probleem zal versturen. Zou mijn e-mail echt zo lang onderweg geweest zijn? De wegen van het Internet zijn ondoorgrondelijk.

---

Update – 2 april 2012

Na de e-mail van 6 februari heb ik natuurlijk niets meer van Marie en de rest van het Getyoo team gehoord. (Misschien is Marie wel het volledige Getyoo team)

Zou Getyoo het intussen opgegeven hebben?